Bloedrood

Augustus 2013. Een zaterdagavond, rust in huize husky heren. We drinken een glaasje wijn na het eten en manlief zet dat ongezien op het tafeltje naast de bank. Op de rand. Waar het niet blijft staan. Het kukelt om. Bovenop Spot.

Het kussen, de vloer, de muur, de hond zelf. Alles is rood. Hij lag rustig te slapen tot hij werd getroffen door een koude rode douche. Uiteraard schrik je daar dan van, als brave hond zijnde. Hij vliegt omhoog, rent een rondje door de  kamer, onder de tafel door en stuift de gang op om zich daar uit te gaan staan schudden. 

Treurig kijk ik naar mijn glanzende parketvloer, nu voorzien van een decoratief vlekkenpatroon. We zijn aan het verbouwen en deze zaterdag had ik besteed aan het zandvrij en toonbaar maken van de woonkamer.  Uiteraard lag Spot niet op zijn eigen waterbestendige hondenkussen maar op mijn vrijwel nieuwe tuinbank kussens. Witte kussens met een dun blauw streepje. Na jaren zoeken dit jaar eindelijk naar mijn zin gevonden. Ik zucht nog maar eens diep, recht mijn schouders en gooi ze zonder mopperen in de vuilcontainer. 

In gedachten ga ik terug naar de week ervoor. Op mijn hurken zit ik in de stoffige garage (alweer, de verbouwing) met Spot’s rode kop tussen mijn knien geklemd. Ik moet zijn oor inspecteren want daar loopt het bloed uit en ik twijfel of dit een nachtelijk bezoekje dierenarts gaat worden. 

Na een bezoekje aan vrienden kwamen we op een zondagavond laat thuis. Snel nog even de honden uitlaten. Bij terugkomst gaat het fout. Blijkbaar is het Spot deze avond niet gelukt om zijn kong te legen en nu wil Shadow dat wel even proberen. Spot vindt dat niet goed en ineens is er een echte vechtpartij aan de gang. 

Daar sta ik op de zandhopen waarin onze tuin sinds de verbouwing is veranderd, in het donker te proberen met een bezem twee honden uit elkaar te halen. Tanden blikkeren in het licht van mijn hoofdlamp, twee stel bloeddoorlopen ogen.

Met wat moeite weten man en ik allebei een halsband te pakken te krijgen. Trekken willen we niet, ze hebben allebei anderhonds oor in de bek, en hoewel ik altijd al een hond met flaporen heb willen hebben is dit daarvoor niet het moment. 

Op een gegeven moment gaan een fractie van een seconde de kaken van elkaar en met een scheurend geluid trekken we ze uit elkaar. Man verdwijnt met Shadow naar binnen, die nog een laatste vuile blik achterom werpt. Ik verdwijn dus met Spot de garage in. 

De schade lijkt gelukkig mee te vallen. Oren bloeden nu eenmaal snel en de hoeveelheid bloed inschatten doet iedereen verkeerd. Wetenschappelijk onderzocht zelfs: de meeste mensen schatten de hoeveelheid ongeveer tien keer te hoog in. Deze nacht slapen ze ieder gescheiden in de snel weer gemonteerde benches.

Behalve moe en ontdaan ben ik ook boos. Stelletje pubers! Shadow lijkt met name gewond aan zijn ego. Eenmaal in zijn bench heeft hij vreselijk medelijden met zichzelf en zit hartverscheurend te piepen. Nog eenmaal sleep ik mij uit bed om te kijken wat er is. "Even een beetje water drinken en nu ga je toch echt slapen jongen" heeft niet helemaal het gewenste effect. 

Elk kwartier  klinkt er nog een zielig huiltje, dat manlief uiteraard niet hoort. Na nog een uur val ik uiteindelijk toch in slaap. Duf als ik ben, doe ik de volgende ochtend dezelfde kleren als de avond ervoor aan en wandel de ochtendronde. Een hondenkennis die ook op stap is kijkt mij wat onderzoekend aan. Een paar uur later zie ik waarom:  mijn broek zit vol bloedvlekken. 

Gelukkig wist ik wel dat deze vlekken er wel weer uit gaan. Want een paar dagen geleden sneed ik wat onhandig een rol “kompleet vers vlees” open en kreeg een douche van bloed over me heen. Mijn handen, armen, t-shirt alles zat onder. Stinken! En ik wist zeker: als ik me met deze slachthuisgeur meldt in de slaapkamer, zijn we zo weer over op brokken. Maar met een douche met 'Unieke doucheschuim technologie op basis van Organische ingrediënten Zoete Amandelolie& Indiase Roos' en een was met “Ariel voor al uw hardnekkige vlekken” is dit alles zo weer weggepoetst.

Dat laatste geldt niet voor de wijn. Als ik de ochtend na het wijnincident zie ik dat aan de lijst van klussen het schilderen van de muur in de gang toegevoegd kan worden kan  ik een vloek niet onderdrukken. En toch, liever een glas wijn dan een vechtpartij per week.