Gratie

Soms zie ik het, vooral als hij los op het strand loopt. Gestrekte draf, neus vooruit, oortjes gespitst. op de achtergrond een strakblauwe lucht en een kalme zee. Hij ziet of ruikt iets dat zijn aandacht trekt. Doelbewust beweegt hij er naartoe. De intensiteit van zijn aandacht in tegenstrijd met de lichtvoetigheid van zijn gang. In het zand zijn nauwelijks pootafdrukjes te zien. “Born to run’ 

Ook de titel van een boek dat gaat over hoe de mens eigenlijk gebouwd is om hard te lopen. Maar als ik dan Shadow vergelijk met het jogploeteren van menig hobby loper, waag ik het toch dat te betwijfelen. Zelfs manlief, toch een talentvol loper, haalt het niet bij deze moeiteloze perfectie. Even later wordt duidelijk waar hij heen op weg was: een dode vis. Vol trots komt hij mij zijn prooi tonen en verorbert die vervolgens met smaak. Om hem een paar uur later weer uit te kotsen.  Een mens kan niet alles hebben.