maandag 21 juli 2014

Bottenoorlog

Ik heb twee hondse heren in huis, mannen met ballen. Waarbij de ene wat meer machismo heeft dan de andere. Shadow heet bij ons de "dikke zwarte”, niet vanwege zijn gewicht maar wel vanwege zijn "dikke nek". Af en toe moet Broeder Spot het ontgelden. Dan moet meneer weer even duidelijk maken dat hij bepaalt wie het brokje of de bal bezit. Laatst was het weer even zo ver. Na diverse keren gezellig samen brokjes zoeken in de tuin, ontstond er nu even ruzie. Na een brul van manlief, die het gegrom van de heren ruimschoots overstemde, beent Shadow opstandig naar het nachthok, op stijve poten een goede imitatie van een “Siberian ridgeback” gevend. Spot schiet, zich zo klein mogelijk makend, ook maar voor de veiligheid in zijn bench. 

Manlief moet de trein halen en ik moet naar mijn werk, maar het voelt niet prettig om zo weg te gaan. Ik besluit toch nog meer even thuis te blijven en geef de heren hun Kong met bevroren yoghurt. IJs als vredestichter. Het werkt, vreedzaam worden ze ter plekke leeg gelebberd.Gerustgesteld verdwijn ik naar binnen om mijn werkkloffie aan te trekken, een oor op de tuin gericht. Nog steeds rust. Inspecteer voor vertrek de tuin op items waar ruzie over gemaakt zou kunnen worden. Zie dat er toch nog gebabbeld moest worden. Twee ondergezeken bloempotten. Bah!
De weersvoorspelling voor deze dag is zonnig en 30C. Recept voor een apart aroma in onze ommuurde beschutte tuin. Zuchtend pak ik de tuinslang, spuit de boel schoon en doe er nog een flinke laag “pet odour remover” overheen. Dat zal ze leren. Geurvlaggen komen hier van mij! Dit alles doe ik met een niet geheel zonnig humeur. Ik ben eigenlijk gewoon pissig. Hoe toepasselijk. 
De heren observeren nauwgezet wat ik doe. Ik geloof dat ze begrepen hebben dat ik hun conversaties van die ochtend niet echt kan waarderen. Bijna timide kijken ze me na als ik nog napruttelend naar mijn werk vertrek. 

Een dag later: ik heb botten gehaald voor de honden. Echte grote bloederige knoken. Hogelijk gewaardeerde prijzen. Jummie. Gevaarlijk ook. Want hier zal Spot niet zomaar opgeven aan broeder Shadow. Ik besluit ze voor alle zekerheid maar even apart te zetten voor een knaagsessie. Spot in detuin, Shadow in het nachthok in de garage. Het begint te regenen dus ik verkas zelf naar de woonkamer voor mijn yoga sessie. De deur naar de tuin staat open. 

Tegen het einde van mijn oefensessie zie ik uit mijn ooghoek Spot naar binnen sneaken. Hij loopt naar de deur tussen serre en kamer maar die is dicht. Loopt schielijk de keuken in en door naar gang. Staat wat te dralen voor de deur van gang naar kamer. Hij kijkt wat timide. Ik werp een blik op de deur van het nachthok maar die is nog dicht. Hij is dus niet op de vlucht voor broeder Shadow. Onderbreek mijn ‘practice’ en loop de tuin in. Spot slungelt schuchter achter me aan. Ik pak het restant van zijn knook en ruim dat op. Werp een blik in het nachthok, maar Shadow is nog druk bezig. Ik laat daarvan de deur open zodat ik het kan zien als Shad ook klaar is en loop weer naar binnen. Spot volgt me. Met een diepe zucht ploft hij naast me op de grond en gaat liggen snurken. 

Aan het einde van mijn oefening zie ik de zwarte meneer doelgericht het nachthok uit snellen naar de plek waar Spot lag met zijn knook. Spot kijkt naar mij. Uit zijn blik spreekt de wens op inspectie te gaan naar Shad’s knook. Hij durft niet. Ik wel. Ik ruim knook 2 ook op. De heren dralen nog wat om elkaar en om mijn heen. 

Weemoedig denk ik terug aan de ‘botten oorlogen’ van onze vorige honden. Chenak en Janouk konden als ze klaar waren met de eerste knaagsessie heerlijk het spel “is jouw bot leuker dan het mijne” spelen. Er werd driftig geruild maar er viel geen onvertogen woord. Meestal was Janouk degene met succes die eindigde met beide botten. Zijn ‘one track mind’ als het om eten ging, gaf hem een ongeĆ«venaarde focus. Er was altijd wel een moment dat Chenak wat ging drinken en zijn bot ‘vergat’. Razendsnel schoot Janouk er dan op af en claimde de prooi. Chenak keek dan wat beteuterd maar gaf grootmoedig zijn verlies toe. Uren konden ze zo om elkaar heen draaien. Zonder onvertogen woord. 

Met deze twee heren durf ik het nog niet aan. Bang dat Shadow nog iets teveel de “Alles is voor Bassie” filosofie aanhangt. Spot deelt volgens mij die vrees. Dus zoekt hij in mij een bondgenoot. Hij zoekt gewoon mij op. “Zeg baas, los dit dilemma eens even op voor mij”. Op zich geen slechte gedachte. Helaas voor hem bestaat mijn oplossing uit “Alles is voor het Baasje”…. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten