Ardennen op zijn mooist: heuvelachtig coulissen landschap. |
Ineens bereikt een luid geraas mijn oor. Het onheilspellende gekletter van een omvallend wasrek. Een wasrek dat de functie had om -samen met een houten tuintafel- de trap van balkonterras naar tuin te blokkeren. De niet omheinde tuin. Die gefrequenteerd wordt door lokale boerderijkatten.
Onze constructie voor de trap |
de steile trap... |
Durf jij hier vanaf te springen? |
Ik keer me om door de voordeur van het huis naar buiten te sprinten want ik durf niet zomaar die trap af te rennen. Tegelijk krijs ik met schelle stem “Hans, KOM HIER”. Een bedaagd “Jahaa wat is er dan” klinkt uit het huis. Uit zijn stem blijkt een zeker dedain, ik bedoel maar, wat kan er nou zijn om je zo druk over te maken, zo in een ingeslapen dorpje aan het einde van een prachtige herfstdag in het Ardeense land. Het woord dat van manliefs zijde volgt op mijn “Spot is ontsnapt” zal ik hier niet herhalen. Dat past niet in een nette blog. Vier letters. De toon van zijn stem nu duidelijk minder relaxed.
Spot verkent grondig de tuin |
Ook Shadow vindt het heel spannend wat daar gebeurt |
Uitzicht vanaf het balkon terras over de tuin en achterliggende velden |
Er steekt maar een onderdeel uit dat ik kan grijpen. Een staart. Geen gebruikelijk handvat maar ik grijp hem toch en trek hem aan zijn staart uit het srtuikgewas de straat op. Nagels krassen over de stenen. Spot is het er duidelijk niet mee eens en draait zich vliegensvlug om met een verontwaardigde MIEUW en probeert in mijn hand te happen. Maar ik ben meedogenloos. De greep van mijn hand om zijn staart wordt steviger en mijn andere hand doet een poging zijn halsband te pakken, waarbij meneer kronkelt als een slang om dat te voorkomen.
Als het me eindelijk gelukt is, marcheer ik hem richting de voordeur, onderwijl een blik om mij heen werpend. Gelukkig, niemand op straat. Nog steeds op blote voeten wandel ik nu over straat en stoep zodat ik geen risico neem op een uitglijder. De opluchting klinkt door in mijn stem als ik Hans toeroep “Ik heb hem - en alles leeft nog"!
Ondertussen bedenk ik een nieuw spreekwoord: een Spot maakt rare sprongen om een kat in het nauw te brengen. De krassen staan als stille getuigen op de traptreden.
Spot aan de lijn ... wel zo veilig... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten