Speurneus 1: Spot

We hebben een nieuw hobby, de heren en ik. We doen aan "mantrailing". Ooit van origine bedoelt voor bloedhonden om weggelopen slaven op te sporen, is deze onvriendelijke bezigheid geevolueerd van het opsporen van slachtoffers of misdadigers tot het vinden van de mevrouw met de worst.

Het duurt even voordat Spot het spelletje door heeft. Zo belanden we soms ineens in een sloot met konijntjes, of achter struiken waar konijntjes wonen. Trouwens nooit geweten dat er zoveel konijnen wonen op industrieterreinen.

Maar ook hier geldt: al doende leert men. Spot verbaast mij door in het bos juist heel goed op het spoor te blijven, de hertensporen negerend. Ik verbaas de trainster door zo achter hem heen over een boom heen te vliegen. Spot is namelijk nogal van de korte routes. Als de spoorloper met een bocht om de omgevallen boom naar links loopt en zich vervolgens rechts van ons verstopt, snijdt hij de bocht gewoon af. En aangezien meneer tegenwoordig goed kan springen, mag ik dat dan ook demonstreren.

Spot speurt zoals hij is: onbesuisd. Schiet kruisingen voorbij en gaat dan wat anders doen. Jaagt willekeurige voorbijgangers de stuipen op het lijf door op ze af te springen om te kijken of zij de worst bij zich hebben. Jaagt mij de stuipen op het lijf door ineens een tuin in te springen (kat?) en me zelfs een keer ondersteboven te trekken (konijn). Eindigt aan de verkeerde kant van een gebouw en wil dan het liefst er doorheen gaan in plaats van er omheen.

Maar.. gaandeweg wordt hij slimmer. Iets beheerster. Leert hij dat hij zelf een kruising uit kan werken. Leer ik -een klein beetje- zien of hij aan het werk is of aan het "klootviolen". Plasje doen = ik ben het spoor kwijt en ga wat anders doen. Uitschudden = waar is dat verdomde spoor nu dan, help me. Maar met zo'n hoge speurder blijft het moeilijk. Spot speurt namelijk niet met zijn neus op de grond maar met de neus in de lucht. En aangezien hij altijd met zijn neus in de lucht loopt te snuiven voor lekkere luchten is het verschil soms moeilijk te zien.

Het mooiste is als het hem lukt, als hij iets moeilijks uitgewerkt krijgt en de mevrouw of meneer met de worst vindt. Dan is hij zo beretrots. Daarvan leer ik dan weer dat hij niet altijd dwars is uit onwil maar dat hij echt moeite heeft om zich te concentreren. Mijn ADHD husky-heer. Vergat ik de eerste keer nog om hem dat te vertellen, tegenwoordig vieren we samen een feestje. Die snoet is dan namelijk goud waard - en worst!



Spot in actie is te zien op:

https://youtu.be/eWUxnsJ9hdA